Een verloren loods staat in de middle of nowhere. ‘Weten jullie zeker dat het hier is?’ vraagt de taxichauffeur enigszins verbaasd als we de plek naderen. ‘Ik denk het’, antwoord ik, in de hoop dat we hier aan het juiste ‘adres’ zijn. Via een oude plattegrond van de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties, wisten we te achterhalen dat op deze plek net buiten het Noord-Griekse Thessaloniki, tot voor kort een vluchtelingen kamp zat. Eind maart 2017 sloot kamp Sindos Karamanlis haar deuren, maar door een gat in het hek kropen wij alsnog even naar binnen.

De volgende foto’s zijn gemaakt door Bob van Helden en mijzelf.

Zoekende naar een ingang van voormalig vluchtelingenkamp Sindos Karamanlis.

Vluchtenlingenkamp griekenland

Een plek waar de bewoonde wereld ver weg is.

Vluchtenlingenkamp Griekenland

Op dit moment wisten we nog steeds niet of dit wel écht een oud vluchtelingen kamp was. Een verlaten loods, dat was het zeker. Eentje die vroeger dienst deed als leerlooierij.

Vluchtenlingen Griekenland

We zochten naar bewijs dat hier mensen geleefd hadden, een vieze tandenborstel was het eerste wat we vonden.

Toen we het terrein verder verkenden was er geen twijfel over mogelijk: dit was Sindos Karamanlis.

Vluchtenlingenkamp griekenland

Aan het hek even verderop hingen nog een paar kledingstukken, achtergelaten door de oude bewoners.

Vluchtenlingenkamp Griekenland

Ook stond er nog een spaanplate schuurtje, wat diende als voormalige school.

Vluchtenlingenkamp Griekenland

De klok stond stil, het zag er verlaten uit, maar toch lagen er nog zo veel aandenken aan de oud scholieren.

Vluchtenlingenkamp Griekenland

Dieren nemen het schooltje over nu.

Vergeten schoolschriftjes…

… en knutselwerkjes.

Vluchtenlingenkamp Griekenland

De bewoners lieten hun handafdrukken achter. Als opfleuring van hun tijdelijke thuis? Op deze verlate plek is het nu in ieder geval een stilzwijgend bewijs dat hier veel mensen geleefd hebben.

Vluchtenlingenkamp Griekenland

De allerlaatste deur die we probeerde te openen, was wonderbaarlijk genoeg niet op slot. Deze inmiddels lege loods bood nog niet zo lang geleden onderdak aan duizenden mensen. Nu liepen wij er slechts met een handje vol doorheen totdat het anti-inbraakalarm ons verjoeg van het terrein. De taxichauffeurs konden er smakelijk om lachen.

Wie heeft het recht om (indirect) de grenzen van leven en dood te bepalen?

Tijdens de reportagreis van Tijdschrift Cul schreven Bob van Helden en ik een artikel over de aanhoudende vluchtelingen crisis. Hierin is ook meer te lezen over Sindos Karamanlis. Benieuwd wat er nog meer geschreven is over onze bijzondere reis door Griekenland? Neem een kijkje op de website van Tijdschrift Cul.


Meer urbex verhalen? Tijdens mijn reis door Georgië ging ik urbexen in een verlaten Sovjet fabriek en ook in het Belgische dorp Doel liep ik rond met mijn camera.