Ik had ze al voorbij zien schieten in de bus: de oude, verlaten panden en fabrieken die er als spookhuizen bijstaan in het Georgische landschap. Met de jaarlijkse studiereis van mijn studievereniging reisden we af naar dit Oost-Europese land. Op een vrije middag ontrokken drie van ons zich aan de groep om in een van deze verlaten ‘spookhuizen’ te urbexen.
Urban exploring – ook wel urbexen genoemd – blijkt een hele sport te zijn. Je bezoekt en fotograferen meestal verlaten gebouwen die niet direct toegankelijk zijn voor publiek, maar ook ondergronds zijn urbex locaties te vinden. Zoals tunnels en mijnen. Verder zijn er ontdekkers die vooral de hoogte opgaan en daken verkennen van allerlei gebouwen. Je kunt het zo gek niet bedenken, mensen doen het. Het geeft een kick en levert schitterende foto’s op.
De verlaten Sovjet fabriek in het Georgische Kutaisi
De verlaten fabriek
Wij hadden deze oude fabriek gespot vanuit de bus en een taxi zette ons vlakbij het gebouw af. Het ontbrekende raam naast de deur gaf ons gemakkelijk toegang tot de enorme fabriekshal. De ruimte leek geen einde te kennen. Met behulp van een vriendin en haar moeder die Russisch spreken – ook een veel gesproken taal in Georgië – konden we achterhalen dat deze hallen dienden als fabriekshallen voor onder andere een vrachtwagen- en sigarettenfabriek. Op de voorgevel van het gebouw pronkt de sovjet leus ‘alles voor de mens en de welvaart van de mens’ (ironisch wel, dat ze er dan sigaretten maakten, maar dat ter zijde).
De hallen die eens gevuld waren met tabak en harde werkers, ligt er nu verlaten en afgebrokkeld bij. We lopen langs hoopjes puin en diepe spleten in de betonnen vloer, opweg naar een achtergebleven vrachtwagen achterin de hal. De zon verlicht de hal sierlijk door enkele ontbrekende ramen en plafondplaten. Bomen en onkruid vinden hun weg naar binnen door de kieren van het gebouw. Na de vrachtwagen opgefleurd te hebben met een vogelkooi die we vonden, gingen we de rest van het gebouw verkennen.
De fabriekshal. © Bart Hulzebosch
En de andere kant ervan. © Bart Hulzebosch
De gevonden vogelkooi, inclusief roest.
‘Proletariërs verenigt u’
Eenmaal in het trapgat bleek er ook nog een gang naar de kelder te leiden. Onvoorbereid als we waren hadden we alleen onze bijna lege telefoons die ons ligt in deze duisternis konden geven. Het gangenstelsel was een eindeloos doolhof met verschillende kamers. Enkelen hadden een naambordje naast de deur waarop in het Russische alfabet dingen stonden geschreven. Wederom met de vertaling achteraf bleek het te gaan om kamers variërende van het directeurskantoor tot de waterschapsvoorzieningen van het gebouw.
Inmiddels twee verdiepingen hoger lijken we terecht gekomen in een vervallen ziekenhuis. Ik ben de tel kwijtgeraakt van het aantal verdwaalde schoenen in het gebouw, op de meest vreemde plekken komen we ze tegen. Oud en niet langer bruikbaar liggen ze te verstoffen op deze vergeten plek. Wellicht diende dit gebouw eens als schoenenfabriek.
Deze verdieping heeft verschillende kleine kamers met wasgelegenheden en toiletten. Op de grond liggen, behalve puin, ook persoonlijke eigendommen. Sommige van zwervers, zoals het nieuw uitziende kaartspel op een kartonnen doos, maar ook een klein boekje van een werknemer geboren in 1952. Het paspoort diende als lidmaatschap van een vakbond: op de voorkant staat ‘Proletariërs van alle landen, verenigt u!’ Het is aangevreten door ratten en langzaam vergaan met de tijd, dus veel wijzer over de eigenaar van het boekje worden we helaas niet.
Het bewijsboekje van een vakbonds-lidmaatschap
Georgische krantenknipsels – kijk eens hoe sierlijk dit schrift is!
Kaarten, schoenen, sigaretten. Van alles is er te vinden op deze plek
We lopen de trappen op naar het dak van het gebouw. Her en der ontbreekt een trede en in combinatie met het puin doet het me even denken aan oorlogsgebieden die op tv voorbij komen. Hoewel deze gevechten in Georgië een stuk dichterbij zijn, is die realiteit voor mij en de meeste mensen die ik ken toch een ver van ons bed show. Het kapotte uitzicht is dan ook vreemd.
Op het dak verwelkomt de zon ons en we stuiteren rond van enthousiasme. We nemen nog snel wat foto’s en genieten van het uitzicht voor we ons weer bij de rest van de groep moeten voegen voor het avondeten en karaoke.
Urbexen in Georgië
Dit spontane urbex avontuur was super vet. Overal in Georgië staan lege gebouwen zoals deze, echter zijn ze niet allemaal even makkelijk toegankelijk en kan het soms ook gevaarlijk zijn. Pas dus altijd goed op als je gaat urbexen, laat andere weten waar je heen gaat en gebruik je verstand! Blogster en fotografe Yvonne probeerde deze fabriek ook te bezoeken, maar het lukte haar niet om binnen te komen. Wel heeft ze nog een aantal andere te gekke plekken in Kutaisi ontdekt. Lees het hier.
Urbexen een keertje dichter bij huis uitproberen? Lees hier over een ‘verlaten’ stad net over de grens in België en mijn Urbex avontuur in een oud vluchtenlingen kamp in Griekenland.
Living on the edge. Het lijkt alsof het dak doorloopt, maar dat deed het niet 😉 ©Bart Hulzebosch
Een vervallen verdieping van het fabriekspand ©Bart Hulzebosch
Een heel enthousiast urbex team tijdens hun eerste urbex ervaring!
Gaaf hè urbexen. Van de zomer in Roemenië gedaan, oude verlaten landhuizen gezocht en bezocht. Prachtige foto’s kunnen maken. Voor herhaling vatbaar.
Ja heel erg gaaf! Ik ga het dit weekend weer in doen, maar dan in België. En klinkt bijzonder, je urbex ervaring in Roemenië! Kan ik de foto’s ergens bekijken? (:
Hallo! Ik ga deze week ook naar Roemenië en mijn vriend en ik zijn erg geïnteresseerd in zo’n plaatsen. Kun je er een aantal doorgeven anders? Want online vind ik niet direct echt veel terug.
Alvast bedankt!
Ik ben dol op urbex! Wat een bijzondere spullen hebben jullie gevonden. Wat ik vooral zo leuk vind aan deze plek is dat het geen geijkte urbexlocatie is, maar “gewoon” een plak waar jullie langs kwamen. Mooi blog!
Dankjewel! Ja dat maakt het inderdaad bijzonder. Afgelopen weekend zijn we in België gaan urbexen, waar we in het verlaten pand alsnog relatief veel mensen tegen kwamen. Het doet niet af aan de ervaring, maar zelf zo’n locatie vinden is natuurlijk wel extra gaaf!
Gave locatie!
In Georgië heb ik niet veel fabrieken verkend. Ik beperkte me tot de vervallen huizen van Tiblisi en Signagi – ook heel mooi.
Ah dat lijkt me ook heel gaaf Jenny!
Life is a adventure. Kende de term urbexen nog niet maar aantal jaren geleden door een verlaten Pepsi fabriek in Cambodja geworven. Fabriek was door de rode Kmer in een dag gesloten. Bizar! Wel inderdaad erg mooi voor fotos.
Weer een prachtig log Yalou, TOP!
Who dat moet ook bijzonder/gek geweest zijn, om door zo’n fabriek te lopen. Bizar wat er in de tijd van de Rode Kmer allemaal gebeurd is..
Dankjewel! Binnenkort een nieuw blog met foto’s van ons urbex-weekendje in België!
Wow wat super tof. Ik kende deze term nog niet. Moet dat misschien ook maar eens gaan doen. Coole foto’s ook
Dankjewel! Ja vooral doen, is echt heel erg tof! (:
Lijkt me echt heel bijzonder om in zo’n compleet verlaten pand rond te neuzen en nog dingen van toen te vinden. Ik ken de term wel maar heb het zelf nog nooit gedaan. In België heb je toch het verlaten stadje Doel waar dit ook vaak wordt gedaan?
Wat toevallig dat je daar over begint! Doel is inderdaad een verlaten stadje in de haven van Antwerpen, ben daar afgelopen weekend geweest. Best bizar om te zien, maar ik kan het je zeker aanraden als je het een keertje wilt uitproberen! Op mijn Instagram @wearetheearth.nl staan een paar foto’s van ons urbex-weekendje in België, misschien schrijf ik er binnenkort nog een blog over!
wat een bijzondere reis, ken die urbexen helemaal niet, weer wat geleerd!
owh wat gaaf dit! Ik heb indd wel eens van Urbexen gehoord, een vriendin van me had dat ergens in Polen gedaan. Heel erg mooi die foto’s <3
Oh klinkt gaaf, enig idee waar in Polen? En dankjewel! (:
Ik ben hier wel bekend mee. Heb vorig jaar ook wezen Geocachen (schatzoeken) op een paar Lost places. Hier ook blog over geschreven.