Gekke beroepen zijn er genoeg in de wereld. Zo ook in Japan. Tijdens mijn reis door dit land liep ik voortdurend tegen bordendragers aan. Van verkopers met reclames om hun nek tot medewerkers met sluitingstijd bordjes in hun handen. Behalve de borden hadden ze allemaal nog een gemeenschappelijke deler: de vastberadenheid waarmee ze hun werk uitvoerden. Maar waarom niet gewoon het bord ophangen?  

  • Winkelmedewerkster draagt een reclame bord in Japan
  • Japanse politie met een bord dat de metro dicht is
  • Japanse politie met een bord dat er gefilmd wordt
  • Japanse spoormedewerker met een bord voor de slagboom
  • Twee Japanse verkoopmedewerksters met reclameborden
  • Twee japanners met reclameborden op de vismarkt

De hele maand heb ik het me afgevraagd; waarom niet gewoon een bord neerzetten of ophangen? Japanners volgen over het algemeen beleefd de regels en de meeste bordendragers stonden er stilletjes bij. Anders dan de aardbeienverkopers op de markt in Nederland in ieder geval, die met hun geschreeuw klanten naar hun kraam hopen te lokken.

Op onze laatste avond in Tokio gingen we uit eten met een oude Japans-Nederlandse vriendin, haar vriend en haar Nederlandse moeder die al tientallen jaren in Japan woont. We stelden hen al onze prangende vragen over wat we niet snapte aan Japen. Ook de bordendrager kwamen aan bod, en wat bleek: bedrijven worden door de overheid gesubsidieerd om werklozen aan te nemen. Dit soort beroepen komen er dan uit voortrollen.

Goedkoper voor de Japanse overheid en het resulteert in een sterke werkloosheidsdaling. En de vastberadenheid waarmee deze mensen hun werk doen? Dat zit in bijna iedere Japanner en heeft alles met eer te maken. Wat Japanners doen, doen ze zo goed mogelijk!


Lees ook mijn andere blogs over Japan:

De samoerai leeft voort in Kyoto
5 dagen in een zen-retraite in Japan
Rebelleren in de onsen in Kyoto
De Kimono-industrie: cultuur of toeristische attractie?