Kopan Klooster: een week mediteren tussen de monniken

Het is alsof ik in en filmscène ben beland. Alleen het leven dat hier geleid wordt is niet die van filmsterren. Afgelopen week leefde ik tussen de monniken en nonnen in het Tibetaans Boeddhistische klooster van Kopan in Nepal. Samen met ongeveer 70 mensen was ik daar om een introductiecursus Boeddhisme en mediatie te volgen.

Het leven in Kopan

Iedere ochtend tussen vijf en half zes werden we wakker en hoorden we de monniken mantras voordragen, de vogels fluiten en de apen zingen. We begonnen de dag in stilte en met een kop thee (of twee, of vier..), gevolgd door een mediatiesessie van driekwartier. Na het ontbijt en een korte pauze begon om kwart over negen onze eerste Dharma les; de leer van Boeddha. De lessen waren lang en ingewikkeld, het tempo was hoog en mijn Engelse vocabulaire is weer aardig uitgebreid. Om half 12 hadden we lunch, waarna we weer met elkaar mochten praten. De onderlinge discussies die volgden, over de Dharma, over moraliteit, over religie en cultuur waren wat mij betreft het interessantste van de hele week.

Om twee uur gingen we in vaste groepjes een aantal opgegeven vragen bediscussiëren. Uiteenlopend van ‘hebben planten en bomen een mind?’ tot ‘geloof je in karma of heb je een betere verklaring voor wat er gebeurd met mensen?’ en ‘is een vorm van geloof voordelig in tijden van overlijden?’ Dankzij de verschillende achtergronden (mensen uit alle windstreken van de wereld), leeftijden (19-65+) en opleidingen, waren de discussies altijd erg levendig en vol uiteenlopende meningen.

Er volgde nog 1,5 uur aan Dharma les, meer thee, een laatste meditatiesessie en tot slot na het avondeten een vraag en antwoord sessie met Tinguil, een Israëlische monnik die in zijn vorige leven zeker komediant is geweest. Ik vraag hem waarom monniken en nonnen gescheiden zijn vanwege eventuele seksuele afleiding, hoe het dan zit met homoseksualiteit. “goede vraag“, antwoord hij en hij denkt even na. “Ik denk dat zij gewoon blij zijn”. Mensen om mijheen lachen en ik lach mee.

Na de laatste sessie werd ons gevraagd stil te zijn tot na de lunch de volgende dag. Bij de meesten lukte dit niet, maar toch werd er altijd rekening gehouden met elkaar en met de mensen die wel die stilte wilden.

Een dankbare rollercoaster

Deze week was een emotionele rollercoaster waar ik dankbaar voor ben. Het mediteren was zwaar en de Dharma lessen waren heel herkenbaar op sommige vlakken, maar niet te bevatten of te geloven op andere momenten. Het duurde vier dagen voor ik door had hoe meditatie werkt, maar toen ik het eenmaal snapte kon ik het erg waarderen; mijn knieën daar in tegen iets minder.

Mijn kennis van het Boeddhisme is enorm toegenomen. Net als mijn capaciteit om stil te zijn. Als je niet afgeleid ben door gesprekken waar je vrij weinig aan hebt, ga je genieten van de kleine dingetjes; het vogelnestje onder het balkon van de eetzaal, de eerste zonnestralen die door het wolkenbed heen de vallei verlichten, het uitzicht an sich, de klierende kindermonnikjes. Ik ga nog even de tijd nemen om alle (nieuwe) inzichten en kennis te laten bezinken, maar ik kan deze cursus en plek aan iedereen aanraden!

Bekijk ook mijn fotoblog over mijn week tussen de monniken!

Praktische informatie Kopan klooster

Er worden meerdere cursussen gegeven in het klooster. Daarnaast is het ook mogelijk om er buiten de cursussen om gewoon te overnachten. De kamers verschillen van dorms tot luxe privé kamers en het eten is er heerlijk. Kijk voor meer informatie op de website van Kopan Monastery.

Vanaf het stadje Bouddha is het een klein uurtje lopen naar het klooster, mensen wijzen je de weg. Je kunt ook met de bus komen, maar dat duurt wel lang. Een taxi kost tussen de 500-700 roupie.