Waar ik vorige week een documentaire deelde over hoe social media een positieve rol speelde in de revolutie in Syrië, belicht deze documentaire onder andere de mindere kant ervan. De Al-Jazeera documentaire Shouting in the Dark verteld het verhaal van het vergeten Bahrein. Een klein eiland in de Arabische Golf. In het begin van de Arabische Lente vond ook daar een revolutie plaats, maar deze werd kei hard neergeslagen door het regime.
Bahrein is een klein, maar rijk olieland waar de Sjiitische moslimmeerderheid wordt geregeerd door een familie van Soennitische komaf. Aangespoord door de revoluties in Tunesië en Egypte (begonnen in 2011) zag de bevolking hun kans schoon om ook verandering teweeg te brengen in hun land; zij wilde democratie, minder overheidscontroles en meer economische gelijkheid. Hoewel het een rijk land is, zijn de verschillen enorm; 10% van de het land is voor de top, terwijl de meerderheid met hele families in kleine kamers woont en werkloos is. Op 15 februari 2011 gaan grote groepen mensen de straat op voor een vreedzaam protest. Zij verzamelen zich op het Parelplein in het centrum van de hoofdstad Manama, waar ze ’s nachts in grote getalen gingen slapen om de revolutie te vieren.
Gevonden via Facebook
Nog die zelfde nacht grepen veiligheidstroepen met zwaar geschut in; het ziekenhuis stroomde vol met gewonde demonstranten en doctoren werkten dag en nacht om hen te helpen. Tussendoor deden zij verslag tegenover Al-Jazeera, met de vraag aan buurlanden en Amerika om te helpen. Vreedzame protesten gingen door en de politie gaf het ingenomen Parelplein terug aan de demonstranten. Zij weigerde de ordes van bovenaf op te volgen. Het gevolg hiervan was dat de overheid het leger en buitenlandse politie inzetten om hun wil op te dragen aan het volk; de revolutie zou in Bahrein niet doorgaan.
Shouting in the Dark toont de strijd van een volk, verbonden, ongeacht religieuze voorkeur, tegen een regime dat niet deugd. Het laat zien hoe het regime zijn macht toont; eerst schieten, later ‘bewijzen’ verzamelen waarom er geschoten is. Mensen die met de media hebben gesproken worden opgepakt en gemarteld of vervolgd. Facebook wordt door het regime gebruikt om betogers op te sporen en te arresteren. Het toont hoe het regime enkel overeind kan blijven door gebruik te maken van sancties; het geloof en de steun van het volk is het immers kwijt. Shouting in the Dark toont een revolutie die is verwaarloosd door de Arabieren, verlaten door het westen en vergeten door de wereld.
Shouting in the Dark won diverse prijzen, waaronder de Award voor Beste Internationale Televisie en de Grand Prize van de Robert F.Kennedy Journalism Awards, The Amnesty International Media Award, a Gold Nymphe (Nymphe d’Or) voor Beste Documentaire tijdens het Montecarlo Television Festival, de Foreign Press Association Documentary of the Year award in London, de George Polk Award voor Excellence in Journalism en de Scripps Howard Jack R. Howard Award voor Television Reporting.
