Rebelleren in de Onsen – Kyoto, Japan.

Naakt schuif ik de schuifdeur naar rechts. Stoom van het warme water ontneemt me haast het zicht op de achterste muur van de onsen. Ik blijf staan om me te oriënteren, want meteen het water in plonzen is vast niet de bedoeling. Een oude vrouw roept me iets toe wat ik niet versta en gebaart me terug te gaan naar waar ik net vandaan kom.

Even denk ik dat ze m´n tatoeages heeft gespot. Die zijn immers niet te missen en ik kan ze achter niets dan m´n beenhaar verhullen. Eigenlijk zijn onsen – Japanse baden met water uit een geiser – verboden toegang voor mensen met tattoo’s. Van oudsher worden deze lichaamsversieringen gelinkt aan criminele activiteiten en de Yakuza, de Japanse maffia. Gelukkig zie ik er niet uit als een grote, Japanse maffiabaas, maar alsnog worden tattoo’s soms gelinkt aan rebelleren tegen de norm. En laat ik daar nou wel weer van zijn..

Ik blijf staan, zoekende naar iets van hulp zie ik alleen Japanse gezichten terugkijken. Wanneer ik de luid roepende mevrouw met een verward gezicht blijf aankijken, komt ze overeind in het water. Haar vel siert de omvang van haar poreuze botten en licht voorovergebogen beent ze naar me toen. Ze opend de schuifdeur die ik zojuist heb dichtgedaan en gebaard me haar te volgen. Dag onsen, denk ik, dat was het dan.

Als ik de oude vrouw heb ingehaald draait ze zich resoluut om met een kleine, plastic emmer in haar handen. Ze is nog steeds in het Japans tegen me aan het ratelen en ik heb werkelijk geen idee of ze me weg wil hebben, of ik ook een emmer moet pakken, of dat ik haar gewoon weer terug de badhal in moet volgen.

De schuifdeur met daarachter de onsen. ©Funaoka Onsen

Ze wenkt, ik volg. De deur sluit zich nogmaals achter me. Waarschijnlijk ben ik dé attractie hier, want ik voel de ogen op mijn rug branden terwijl ik de schuifelende mevrouw volg. Het vertrek is gelukkig niet zo groot en voor ik het weet zit ik op een klein krukje onder een hurkdouche. Met gebaren maakt de oude dame me duidelijk dat ik me moet wassen.

Wanneer de druppels zich net een weg naar beneden banen over mijn lichaam, is het alweer tijd om op te staan. De oude mevrouw praat nog steeds honderduit in een taal die ik niet machtig ben en ook nooit zal worden, zoveel is me inmiddels wel duidelijk. Voor me verdwijnt haar lichaam in een warm, stomend bad. Ze wenkt opnieuw. Ik volg wederom.

Mijn benen tintelen pijnlijk wanneer ze het water raken. Voor een seconde of twee blijf ik staan om mijn tenen de kans te geven te wennen aan de ontiegelijk hoge temperatuur. Lang krijgt mijn lijf echter niet de tijd, want op luide toon en met nog een wenk wordt me duidelijk in het water te komen. Met deze oude tante is duidelijk niet te sollen. Zodra ook mijn lichaam helemaal onder water verdwijnt, maakt de strengheid van het gezicht van mijn lerares plaats voor een lach. Haar rimpels dansen op haar voorhoofd.

Ik nestel mezelf in een hoekje van het bad en neem het tafereel van wassende dames in me op. De oude vrouw geniet met gesloten ogen van de massagestralen uit de muur. Anderen met jaarvoorraden aan shampoo nemen plaats onder de hurkdouche. Een enkeling scrubt haar voeten. De rest wast de haren. Ik ben duidelijk niet goed voorbereid met alleen mijn sneldrogende reishanddoek in m’n tas.

‘dank u wel‘ zeg ik op mijn beste Japans wanneer mijn ogen die van de lerares kruizen. Zo werkt dat dus, een onsen. Ze geeft me glimlachend een goedkeurend knikje. Met gesloten ogen laat ik me verder onderuit zakken in het hete bad, mijn tattoages verhullend in de nevel.

Bezoek deze tattoo vriendelijke Onsen in Kyoto:

Naam:  funoake onsen
Adres: 82-1 Murasakino Minamifunaoka-cho, Kita-ku, Kyoto
Openingstijden: Maandag t/m zaterdag van 15:00 – 01:00u / Zondag van 08:00 – 15:00u
Kosten: 430 yen (ongeveer €3,50)
Extra info: mannen en vrouwen zijn gescheiden. Neem zelf een handdoek en douchespullen mee. Het is een tattoo vriendelijke onsen. Bekijk hun (Japanse) website voor meer info.

Lees ook mijn andere blogs over Japan:
De samoerai leeft voort in Kyoto
5 dagen in een zen-retraite in Japan
De Kimono-industrie: cultuur of toeristische attractie?
Fotoblog: de bordendragers van Japan