We leveren het antwoord van de kruiswoordpuzzel in bij de liftcommissie en de daarin gevonden bestemming van de liftwedstrijd wordt goedgekeurd. ‘Veel succes!’ De organisatoren drukken een ei in onze handen met de opdracht deze bij aankomst heel in te leveren. Samen met Fien vorm ik team Yalla Habibi, en we zijn vastbesloten om te winnen! Bremen, here we come.

Kruiswoord puzzel maken!

Vertrekpunt: Amstel station

We lopen als een van de eerste naar het tankstation bij Amsterdam Amstel, maar worden al snel weggestuurd door een van de medewerksters. Toen we op het punt stonden om weg te gaan kwamen er meerdere groepjes aanlopen en realiseerden we ons dat we snel een lift moesten vinden. De man bij de auto met een Frans nummerbord was al twee keer eerder aangesproken, maar hij was de Nederlandse noch Engelse taal (goed genoeg) machtig om iets van onze wedstrijd te begrijpen. Ik sprak hem aan in mijn beste Frans (komt liftervaring uit Marokko toch nog van pas!) en hij nam ons mee naar het volgende tankstation voor Utrecht.

We zwaaide nog even naar de rest en namen plaats op de achterbank van de auto. Deze Frans-Marokkaanse man was samen met zijn Marokkaanse moeder onderweg naar huis. Bij het horen van onze teamnaam schoten ze in de lach (Yalla Habibi betekend schiet op schatje in het Arabisch).

Opdrachten voor tijdsvermindering

Op de A2 voor Utrecht werden we afgezet bij een tankstation, waar we besloten om de eerste opdrachten voor tijdsvermindering uit te voeren; zie mijn geweldige handstand. Al snel hadden we een nieuwe lift gevonden bij een man die vloerverwarmingsproblemen ging oplossen in een plaatsje tussen Arnhem en Apeldoorn. Met de hulp van deze meneer konden we ook een tweede opdracht van onze lijst afstrepen: ruil een pen voor iets mooiers, groters, duurders. Het werd (voor ons) een goede ruil, we kregen namelijk een USB lamp terug.

In de buurt van Apeldoorn regelde we een korte lift naar het eerst volgende tankstation in de richting van Hengelo, waar we al snel een volgende lift hadden geregeld bij Rutger en zijn vrouw, die een kinderloos weekendje weg hadden en alsnog met twee grote kinderen op de achterbank eindigden. Rutger heeft ons heel erg geholpen met opdrachten voltooien. In zijn auto vonden we in de Thomas de trein sticker een anomalie (iets wat tussen twee categorieën invalt) en zongen we met z’n alle een liedje. Eenmaal bij het volgende tankstation gingen we ook nog samen dansen op de beat box skills van Fien. Dat allemaal voor tijdsvermindering, die we hard nodig bleken te hebben..

Op het tankstation in de buurt van Hengelo kwamen we onze eerste rivalen tegen en dat werden er al snel meer. Met drie groepjes waren we op jacht naar de volgende auto die ons mee de grens over wilde nemen. Uiteindelijk konden Fien en ik op de achterbank plaatsnemen van een Pools stel dat al jaren in Nederland woont en nu even een weekendje terug gingen naar hun geboorteland. Zij zetten ons af bij het laatste tankstation voor onze wegen scheidden: in Ossnabrugge.

Aangezien vrijwel iedereen hier moest overstappen voor een lift richting het Noorden werd het er drukker en drukker, en helaas kwamen er steeds minder auto’s. Op een gegeven moment stonden we er met tien man. te azen op een lift. Ook kregen we te horen dat een groepje al gearriveerd was, wat onze motivatie even beïnvloedden. Toen we realiseerden dat we door middel van alle opdrachten te voltooien, twee uur tijdsvermindering creëerde waren we terug in de race. Helaas dachten de automobilisten daar anders over en hebben we ongeveer twee uur lang thee gedronken in Ossnabrugge.

Niet het snelste, wel een prijs

Uiteindelijk nam een Nederlandse man, die samen met een Japanse vrouw onderweg was naar het Noorden, ons mee naar Bremen. We werden afgezet bij de Ikea, waar we besloten een bus richting het centrum te nemen. In de bus maakte we nog een Antropologisch verantwoorde rap van onze liftervaring en leerde we een Duits kinderliedje om nog meer tijdsvermindering te creëren.

Om 10 uur ’s ochtends vertrokken we en we stapte om half 7 ’s avonds uiteindelijk ons hostel binnen, die al aardig vol zat met andere groepjes. We namen plaats op de bank en luisterde naar de uiteenlopende avonturen van de anderen.

Helaas waren we niet de snelste, maar Team Yalla Habibi ging wel naar huis met de prijs voor de meest uitgevoerde opdrachten!

De rest van het weekend verkenden we kroegjes, liepen door Bremen om de vele streetart te bewonderen, de Dom te beklimmen en nog meer kroegjes te verkennen. Bremen deed mij een beetje denken aan Praag, met een schitterend oud centrum en vele schattige winkeltjes. Erg leuk! En, om even af te sluiten met onze verzonnen quote voor één van de opdrachten: een weekend in Bremen is om later in te framen.

De complete groep in Bremen