`Is het wel veilig om daar in je eentje naakt te gaan zwemmen btw?’ Ik krijg het bericht binnen nadat ik hem vertel over mijn overwinning, deze koude maandagochtend. ‘ja waarom niet?’, mijn verontwaardiging is niet leesbaar aan de andere kant van de onzichtbare verbinding.
Ik krijg een uitleg over een ‘vrouw alleen’, over dat er ‘vast niks gebeurd, maar blijf wel opletten’. Over dat veel mannen ‘nog steeds sterker, dommer en gefrustreerd zijn’. En nee ‘niet om je bang te maken! Just being realistic‘. Een zakmes in m’n achterzak (wacht, ik was toch naakt?) zou geen kwaad kunnen.
Ik ben daarentegen wel kwaad. Weer een man die zegt wat een vrouw wel of niet moet doen. Weer een man die een vrouw wijst op oplettendheid. Weer een man die naaktheid gelijkzet aan potentieel lustobject. Weer wordt duidelijk dat mannen en vrouwen niet gelijk zijn in onze maatschappij. En het stomme is, ik kan hem geen ongelijk geven. Er zijn meer dan 100.000 slachtoffers van seksueel misbruik per jaar. 1 op de 8 vrouwen vrouwen in Nederland is ooit verkracht, aldus Centrum Seksueel Geweld.
Maar het feit dat het gezegd moet worden, maakt me woest. Wanneer krijgen vrouwen nou eens te horen ‘veel plezier’ in plaats van ‘pas je wel op?’
Als vrouw zijnde groeien we op in een maatschappij waar oplettendheid er met de paplepel ingegoten wordt. Slachtoffers van seksueel misbruik krijgen vragen en beschuldigingen naar hun hoofd geslingerd, eerder dan dat de dader terecht wordt gesteld. Pas in maart dit jaar werd seks zonder instemming strafbaar en erkent als verkrachting. Een stap in de goede richting om de schuld bij de dader te leggen en niet bij het slachtoffer. Want het maakt niet uit wat je aan hebt, het maakt niet uit of je geen nee hebt gezegd, het maakt niet uit of je ergens alleen was; anderen hebben van jouw lichaam af te blijven als je daar niet volmondig in toestemt.
Dus dit soort goedbedoelde vragen irriteren me. Ze trekken mij terug in een realiteit waar ik niet langer onderdeel van wil zijn. Was ik een man geweest, dan had het niks uitgemaakt. Maar ik ben een vrouw en dus kan het gevaarlijk zijn. Het koude water verdrinkt mijn gedachtes en zorgen. Het brengt rust. Vandaag was ik was alleen in de natuur en ik voelde me vrij. Misschien dat het appje daarom zoveel los bracht; wie is hij om te denken dat ik me niet bezig hou met veiligheid? Wij vrouwen doen niets anders. Het is tijd dat de daders veranderen.
Jaa, damn. Dit is zo waar. Ik loop altijd alleen in het bos. Uren. Ook in de schemering. Hoe vaak ik het al niet gehoord heb. Pas je wel op? Ik ben opgevoed met het gevoel ‘ mannen zijn gevaarlijk’ en ‘ vrouwen kwetsbaar’.
Pas op dat je niet wordt meegenomen, gedrogeert, ontvoert, verkracht. Fiets je in groepjes naar huis? Angst angst. Gatverdamme. Ik woon nu met mijn gezin dichtbij de bosrand en het eerste jaar durfde ik alleen maar parallel aan de weg te lopen in het bos. Bij elke man achter mij had ik de kriebels. Tot ik doorhad, fuck it, dit is niet mijn angst. Dit is mn moeders stem. Nu loop ik vrij en alleen en ontmoet onderweg hele gewone (mannelijke ) wandelaars die mij gewoon GEWOON gedag zeggen.
Ik ben al door de overgang heen en er ontwikkeld een ander vrouw zijn in mij. Iets wilds en sterks. En zacht. Ook een soort rebel. Waarom moet ik een bh aan? Waarom zou ik mn benen scheren? Omdat ik dan voldoe aan het verlustige ideaal voor een man?
Ik zorg heel goed voor mijzelf hoor. Hoogwaardige voeding, beweging, meditatie, eenvoud, duurzame kleding, zelfontwikkeling, groei, maar vanuit eigen-waarde. En een basisveiligheid in mijn hogere vrouwzijn.
En ik houd van mannen. Ben getrouwd en heb een zoon. Ook zij verdienen waarde.
Zo. Sorry. Dit moest er even uit. Denk ik.
Net als al die codes en prikken nu. Ga toch weg.
Ik ben sterk. Oergezond. Vol vertrouwen.
Yalou, ga ja lekker zwemmen als jouw onderbuik gevoel zegt dat het kan! Enjoy!
Ik ga morgen mn micro dutje doen bij de duinmeren.
Warme groet, iets verhit…
Sonja Tara
haha ‘warme groet, iets verhit’, heerlijk je reactie Sonja!
Dankjewel voor het delen. Ik herken me in al je woorden.
PREACH sister!
haha yes, deze moest er even uit!
Prachtige weergave van hoe gedachten ook je gevoel kunnen voeden. Ofschoon ik mij, als man zijde, mij er in toenemende mate enorm van bewust ben dat ik door vele vrouwen-van-nu gezien wordt als ‘niets meer dan een bedreiging’. Echter voel ik deze zelfde bedreiging ook als ik alleen in het bos wandel en een andere man tegen kom dus herkenning is er. Alleen wordt het gevoel van bedreiging groter als ik een vrouw tegenkom, uit een door de wereld gevoedde ‘angst’ dat deze persoon mij weer als een bedreiging ziet, terwijl ik dit naar mijn idee niet ben en vooral ook niet wil zijn. Het 2000-jaar oude paternalisme heeft ervoor gezorgd dat mannen-van-nu liever een ander bospad inslaan dan een vrouw te passeren.
Dank voor je reactie Marc! Interessant (en ook jammer helaas) om te lezen hoe jij eenzelfde gevoel ervaart.