Fotoblog: een leven tussen de Monniken in Nepal

Het uitzicht alleen was al reden genoeg om mezelf een week lang onder te dompelen in de Boeddhistische filosofie en ongemakkelijke meditatiehoudingen

Meerdere keren per dag kwamen we samen op het balkon om (in stilte) te eten, te drinken, te schrijven en te genieten.

De rest van de dag brachten we door in de Gompha. Hier mediteerden we meerdere uren per dag, afgewisseld door lessen Boeddhistische filosofie.

Tussen de lessen door was de Gompha vrij toegankelijk en konden we ons verdiepen in Boeddhistisch gerelateerde literatuur. Vooral De Kleine Prins was favoriet, omdat het een luchtige afwisseling was op de ingewikkelde theorieën en levenslessen die we overdag voorgeschoteld kregen.

Ook de monniken verdiepten zich enkel in Boeddhistische literatuur.

Het was een spektakel om te zien hoe de monniken, onderverdeeld in groepjes, elkaar overhoorden op het plein voor de Gompa. De monniken die staan overhoren hen die zitten door een vraag te roepen en vlak voor het gezicht van de zittende in hun handen te klappen.

Tijdens mijn verblijf namen de monniken deel aan een Puja, een ceremonie waarbij uren lang mantra’s werden gezongen voor onder meer liefde en voorspoed.

Zelfs de allerkleinste deden urenlang mee.

Dit uitzicht verveelde geen moment. Iedere vroege ochtend was het een genot om met dit uitzicht in stilte thee te drinken. Ik zou zo teruggaan!

Behalve al het moois in het klooster, was het uitzicht op Boudhanath ook schitterend. Ook ’s avonds, wanneer je alleen maar lichtjes zag totdat de (gereguleerde) powercuts de vallei veranderde in een zwart gat.

Zonsondergang, met rechts het slaapcomplex waar ik een kamer deelde met 14 andere vrouwen.

Een immense Khorten, gebedsmolen op het terrein van Kopan. Deze gebedsmolens (weliswaar veel kleiner) zie je overal in Nepal. Op de buitenkant staan mantra’s en het – met de klok mee – ronddraaien van deze gebedsmolens heeft hetzelfde effect dan het uitspreken van mantra’s.