De reden waarom het hier zo stil was de afgelopen twee weken

Wat gaat de tijd snel; ik ben alweer bijna twee weken in Nederland! En wat zijn die twee weken anders verlopen dan ik in gedachte had. Dat begon allemaal al in Londen, waar ik te horen kreeg dat mijn tas bij de overstap in India was achtergebleven. Vol goede moed stapte ik alsnog in de bus naar Brussel, waar mijn vriend me zou opwachten voor onze vakantie samen. Helaas liep die ook iets anders dan wij gepland hadden. Het is nogal stil geweest rondom We are the Earth de afgelopen twee weken, maar dat had een reden..

Na een koude en vertraagde busrit van Londen naar Brussel (mijn warme kleding zat in mijn backpack en we miste de ferry) kwam ik super vermoeid en verkouden aan. Mijn vriend zag ik niet staan terwijl ik zeker wist dat hij er al was en ik had geen bereik op mijn telefoon om hem te bellen. Gehuld in een rood dekentje die ik uit het vliegtuig had meegenomen en met enkel mijn handbagagetas liep ik zoekende door de menigte van het busstation. Gelukkig kon ik gebruik maken van iemands telefoon en toen we elkaar gevonden hadden vertrokken we naar Teuven, een plaatsje in het oosten van België waar mijn vriends ouders een chaletje hebben. Gelukkig had ik mijn vriend voor ik naar Nepal vertrok al een tas met kleding gegeven, maar tot mijn stomme verbazing had ik daar dus geen lange broek in gedaan en ook miste ik nog wat andere dingetjes die in mijn backpack zaten.  

De volgende dag belde ik met de verzekering en die vertelde mij dat ik voor een X bedrag mijn benodigde spullen kon kopen: dat werd dus shoppen in Maastricht (Teuven ligt iets ten zuiden van Maastricht)! We genoten van de zon op het terras, ik kocht mijn benodigde spullen en in de avond aten we sushi om onze vakantie in te luiden!

Na drie dagen in Teuven besloten we verder te rijden. Mijn zus werkte op een camping in de Ardenne en mijn moeder, stiefvader en broertje, die op een camping in Duitsland zaten, kwamen daar ook naartoe. We zaten net aan de taart toen we helaas wat minder goed nieuws kregen. De opa van mijn vriend was al langere tijd ziek en hij had besloten om die avond door de dokter in slaap gebracht te worden en om vervolgens niet meer te ontwaken. Gelukkig waren we maar in België en zijn we meteen in de auto gestapt en terug naar huis gereden. We waren gelukkig nog op tijd om afscheid te nemen en ik vond het heel bijzonder om daarbij aanwezig te mogen zijn. 

De rest van de week is ook omgevlogen. Een hele mooie begrafenis volgende nog diezelfde week. Ik ben heel erg blij dat ik niet in Nepal zat toen dit allemaal gebeurde en dat we makkelijk terug naar huis konden komen. Hoewel onze vakantie dus iets anders is verlopen dan wij hadden gepland, werd het ondanks alles alsnog een week met veel liefde en samenzijn. Opa, een levensgenieter en ook reislustig persoon, is aan zijn laatste reis begonnen. Rust zacht. <3