[:nl]Geschreven: 18 oktober 2014
Waar moet ik beginnen…? Ik zoek de woorden om alles te beschrijven, maar ik denk dat geen enkele taal aan de eisen voldoet. Wauw, komt denk ik het meest in de buurt.
We hebben het vieze, drukke (maar toch ook mooie) Katmandu achter ons gelaten en zijn al vroeg in de ochtend onderweg naar Pokhara. De lange busrit voert ons over bergweggetjes (a.k. Snelweg) naar de eindbestemming. Iedereen slaapt, maar het uitzicht houdt mij wakker. Bergen, bossen, dorpjes, koeien, getoeter van bussen die je willen passeren op de veelste smalle weg, meren en rivieren waar brugen overheen zijn gespannen, die kinderen benutten om bij hun schooltje te komen.
De volgende dag (17/10) ging de wekker al om 4:00 uur. We werden met een taxi de berg opgereden om de zonsopgang te bekijken. Onder ons lagen de wolken, voor,boven en achter ons het Sarankot gebergte, wat langzaam verlicht werd door de opkomende zon. De sterren werden ingeruild voor een strakblauwe hemel en het was binnen no-time weer snikheet. We begonnen onze klim omhoog, op naar een welverdiend ontbijt.
Na het ontbijt ging onze wandeltocht echt van start. In 5 uur tijd zijn we door tientallen kleine bergdorpjes gelopen, hebben honderden kinderen ons begroet. (Namaste, how are you, money?) volgens mij leren ze de Engelse woorden in die volgorde op school..
Helaas voelde ik me toen al niet zo lekker en hoe later het werd hoe beroerder ik me voelde: koorts, buikpijn, rugpijn. Om half 9 was het bedtijd voor mij..
Vandaag (18/10) hadden we een vrije dag. We zouden met een paar meiden gaan raften, maar omdat ik me zo voelde hebben we dat maar uitgesteld. Toen ik wakker werd was ik wel al bijna beter gelukkig, dus zijn we de stad in gedoken: geshopt, gegeten én samen met Marieke een dreadlock laten zetten!
Ik heb ook het Nepalese/toeristische uitgaansleven in Pokhara ontdekt! Twee uur lang kei hard mee geblèrd en gedanst op hele toffe live muziek! En niet zomaar gedanst: gestijldanst.. Ik werd alle kanten opgegooid en getrokken. Hilarisch! Na nog een shotje met wat Egyptische gasten vond ik het wel weer mooi geweest. Morgen vroeg vertrekken we naar Chitwan National Park.
Welterusten.
[:en]Geschreven: 18 oktober 2014
Waar moet ik beginnen…? Ik zoek de woorden om alles te beschrijven, maar ik denk dat geen enkele taal aan de eisen voldoet. Wauw, komt denk ik het meest in de buurt.
We hebben het vieze, drukke (maar toch ook mooie) Katmandu achter ons gelaten en zijn al vroeg in de ochtend onderweg naar Pokhara. De lange busrit voert ons over bergweggetjes (a.k. Snelweg) naar de eindbestemming. Iedereen slaapt, maar het uitzicht houd mij wakker. Bergen, bossen, dorpjes, koeien, getoeter van bussen die je willen passeren op de veelte smalle weg, meren en rivieren waar brugen overheen zijn gespannen, die kinderen benutten om bij hun schooltje te komen.
De volgende dag (17/10) ging de wekker al om 4:00 uur. We werden met een taxi de berg opgereden om zonsopgang te bekijken. Onder ons lagen de wolken, voor,boven en achter ons het Sarankot gebergte, wat langzaam verlicht werd door de opkomende zon. De sterren werden ingeruild voor een strakblauwe hemel en het was binnen no-time weer snikheet. We begonnen onze klim omhoog, op naar een welverdiend ontbijt.
Na het ontbijt ging onze wandeltocht echt van start. In 5 uur tijd zijn we door tientallen kleine bergdorpjes gelopen, hebben honderden kinderen ons begroet. (Namaste, how are you, money?) volgens mij leren ze de Engelse woorden in die volgorde op school..
Helaas voelde ik me toen al niet zo lekker, en hoe later het werd hoe beroerder ik me voelde: koorts, buikpijn, rugpijn. Om half 9 sliep ik al volgens mij..
Vandaag (18/10) hadden we een vrije dag, we zouden met een paar meiden gaan raften. Maar omdat ik me zo voelde hebben we dat maar uitgesteld. Toen ik wakker werd was ik wel al bijna beter gelukkig, dus zijn we de stad in gedoken: geshopt, gegeten én samen met Marieke een dreadlock laten zetten. Vet!
Ik heb ook het Nepalese/toeristische uitgaansleven in Pokhara ontdekt! Twee uur lang kei hard mee geblèrd en gedanst op hele toffe live muziek! En niet zomaar gedanst: gestijldanst.. Ik werd alle kanten opgegooid en getrokken. Hilarisch! Na nog een shotje met wat Egyptische gasten vond ik het wel weer mooi geweest. Morgen vroeg vertrekken we naar Chitwan National Park.
Welterusten.
[:]
1 comment