Geschreven: 29 november 2014
Rond een uurtje of half 6 word ik gewekt door de haan, die op vol volume laat merken dat hij wakker is. Het Nepalese leven begint. Na het standaard ritueel van lezen (Three cups of tea – Greg Mortenson, mijne nieuwe held. Aanrader!!) een koude douche en chappati of pannenkoeken als ontbijt, beginnen Marieke en ik onze wandeling naar school. We worden iedere dag betere berggeiten en we kunnen in een half uur bij school zijn als we dat willen. Maar meestal willen we dat niet, het uitzicht is namelijk veel te mooi en de rotsen en zandweggetjes staan ons niet toe daarvan te genieten. Met helder weer steken de witte toppen van de Annapurna, de Garnesh en de Mansulu uit boven het groene berg landschap van Dhading. In het dal kijken we neer op een wolkenbed, dat ons het gevoel geeft dat we vliegen.
Op het schooltje was het even inkomen, maar het ijs is gebroken en de awkward situaties met de leraren zijn verleden tijd. Ze leren ons met veel plezier Nepalese woordjes en proberen enthousiast over hun cultuur te vertellen als ik er iets over vraag. (De antwoorden zijn jammer genoeg niet altijd even duidelijk.)
Ook de kinderen doen het goed. Doordat er een leraar ontbrak hebben wij class-4 een week lang onder onze hoede genomen. De klas bestaat uit vier jongens en twee meisjes, stuk voor stuk kleine druktemakertjes, zodat het soms lijkt of er wel 30 kids zitten. Ze vinden het leuk om les te krijgen van buitenlanders, ookal begrijpen we elkaar negen van de tien keer niet helemaal.. Marieke geeft 1,5 uur intensieve Engelse les en daarna krijgen ze 1,5 uur ‘les’ van mij. Ik weet inmiddels dat ik nooit juf ga worden haha.
Na een les over kleuren en vormen, zoals square, triangle, circle, heart, star moesten ze die gaan tekenen. Tekenen is iets wat ze helemaal geweldig vinden hier en waarmee ze in volle concentratie, muis stil aan het werk zijn. Heerlijk! De volgende dag hebben we allemaal grote sterren gemaakt en op de muren geplakt. Door iets meer gezelligheid in het lokaal te creëren wordt het ook echt een lokaal. Het was daarom ook des te leuker om te zien dat de kids zelf nog bloemen hadden gemaakt toen wij die middag weer weg waren!
Om het lokaal nog gezelliger te maken hebben we slingers gemaakt. Zo simpel, maar ze vonden het zo leuk! Met de wc-rollen die we zorgvuldig hadden gespaard (gelukkig waren er maar 6 kindjes), hebben we poppen geknutseld. Trots dat ze waren op het eindresultaat!
Het weekend vloog voorbij en de daarop volgende twee weken was het een drukke bedoeling in huize Ama. We werden eerst vergezeld door Koreanen, later door Nederlanders en Nepalezen, die bij ons aten en sliepen. Tien gasten maarliefst, arme Ama. Deze weken is er een eye/dental-camp in Patle. Marieke en ik zijn ook een dagje met de mondhygiënisten mee op pas geweest om te kijken hoe zij voorlichting gaven op het gebied van mondverzoriging. De scholen die we toen bezochten waren toch wel even wat anders dan ons kleine schooltje, in plaats van zes zaten er 56 kinderen in een klas gepropt!
Omdat alle leraren er inmiddels weer waren hebben we ook een dagje meegekeken bij een normale lesdag. Ze begonnen met een uur geschiedenis, gevolgd door Engels. De tekst die ze moesten lezen kon zo gegeven worden op een havo-examen. Ik begreep sommige woorden niet, laat staan de tien-jarige kindjes die net zichzelf kunnen voorstellen in het Engels. Daarna kregen ze wiskunde, helaas had die leraar meer aandacht voor ons dan voor de kinderen. We namen een kijkje in de wiskundeboeken: algebra, geometrie, etc. Het zou zo een vwo-3 boek kunnen zijn en de kinderen (en de leraar volgens mij ook, ik moest hem Sudoku gaan uitleggen?) snappen er niks van..
De rest van de week hebben we in class-5 ongeveer hetzelfde gedaan als in class-4. De groep van vijf meiden en een jongen, die een stuk rustiger en creatiever zijn, vonden het geweldig, vooral het Loomen. Ze wilde er niet meer mee stoppen!
Groetjes uit het schitterende Nepal.
xx sano bohini (kleine jongere zus, mijn leukste bijnaam tot nu toe!)
1 comment