[:nl]geschreven: 24 mei 2015
Wanneer je begint met reizen is er geen weg terug. Je wish list met landen wordt langer en langer, de vrienden die je belooft op te zoeken worden er steeds meer, en hoe meer je reist, hoe meer je jezelf leert kennen, hoe meer je de mensen om je heen leert begrijpen (of juist niet), hoe meer kennis je op doet, hoe meer talen je leert (en wilt leren) en hoe je steeds weer tot de conclusie komt dat je echt niet zoveel geld nodig hebt om het allemaal voor elkaar te krijgen. Men heeft nodig: een ticket (of je duim), een tent, een positieve instelling in het leven en goed gezelschap: vijf weken door Marokko reizen met m’n vriend, here we go.
18 mei vertrokken we uit het regenachtige Nederland naar het levende Marrakesh. Het weer was tot onze verbazing niet bijzonder heet, maar dat hinderde niet. We hadden onze riad al snel gevonden, een klein donker hoek kamertje vol met kakkerlakken, vaal en ik waren beiden schijters en hebben nog nooit zo dicht tegen elkaar aangeslapen. De volgende dag was de riad volgeboekt, maar we mochten onze tent gratis op het dak opzetten, een kakkerlak vrije, ruime open kamer midden in marrakesh. Perfect.
We werden al vroeg wakker door de oproep voor het gebed, maar vielen daarna alweer snel in slaap. In twee dagen hebben we heel de stad rondgewandeld, zijn we verdwaald geraakt in de souks en steegjes van de medina, opzoek naar de tuinen en de Oude Koran school, die laatste hebben we uiteindelijk wel gevonden.
Na drie nachten was het wel weer mooi geweest en ruilde we de stad in voor het ruste vissersplaatsje Essauoira. Na ruim drie kwartier lopen kwamen we aan de rand van de stad aan waar meteen een taxi chauffeur op ons af kwam stappen. In mijn beste Frans legde ik uit dat we geen geld hadden en liftend naar Essauoira wilde gaan. Hij wees ons vervolgens waar we moesten gaan staan om te liften.
Vaal had z’n tas nog niet op de grond gezet of wederom stopte er een taxi waar al een persoon voorin zat. De chauffeur wilde een klein bedrag en weer zei ik dat we geen geld hadden. De bijrijder en hij raakte vervolgens in gesprek verzeild in het Arabisch alvorens hij uitstapte om onze tassen in de kofferbak te leggen. We hadden een lift all the way to Essauoira in een luxe taxi!
De bijrijder bleek een Saudi-Arabische man te zijn en na een uur zwijgend in de auto gezeten te hebben kwam het gesprek toch op gang. In het Engels, Frans en de 5 woorden Arabisch die ik inmiddels met mijn thuisstudie heb opgedaan, kwamen we een heel end met z’n vieren. Hij en de chauffeur vertelde over de Argen bomen waar we langs reden en we hadden onderweg wat foto stops.
Eenmaal in Essauoira gingen we opzoek naar de Green Milk Hostel waar ik vorig jaar met Rianne ook heb geslapen. Abdul, de eigenaar herkende me nog en ook Tommy, de vaste Duitse gast was er nog/weer. Een aantal gezellige avonden met muziek, leuke mensen, kaartspelletje en lekker eten volgden.
Samen met de Duitse Tanja ging ik met Gadisha, de schoonmaakster van het hostel naar de locale hamam. Gadisha zou alles voor ons regelen, en door een redelijke taalbarrière hadden Tanja en ik geen idee wat ons te wachten stond. We moesten op de grond plaatsnemen terwijl zij een aantal emmers met heet water vulde. Het deed me allemaal een beetje denken aan de oude badhuizen van de Romeinen.
Gadisha smeerde ons helemaal in met kruiden die naar pepernoten roken, om het vervolgens met een warme bucket shower weer af te spoelen. Tanja en ik voelde ons net kleine kindjes hoe ze ons inzeepte met voor onze vreemde kruiden en wax achtige supstanties. Ze scrupte ons flink en de dode huidcellen vlogen er af. Zij, wij en de andere dames vonden het allemaal wel grappig hoe wij er wat ongemakkelijk zaten, maar tegelijkertijd genoten we ook. Marokkaanse vrouwen kennen onderling geen schaamte! Geheel schoon verlieten we 1,5 later de hamam weer.
Hoe fijn Essauoira en het hostel met al zijn gasten ook is, morgen gaan we weer verder. Samen met waarschijnlijk nog een jongen gaan we naar Paradise Valley liften!
Marhaba Marokko!
Meer foto’s van Marokko zien? Klik hier!
[:en]geschreven: 24 mei 2015
Wanneer je begint met reizen is er geen weg terug. Je wish list met landen wordt langer en langer, de vrienden die je belooft op te zoeken worden er steeds meer, en hoe meer je reist, hoe meer je jezelf leert kennen, hoe meer je de mensen om je heen leert begrijpen (of juist niet), hoe meer kennis je op doet, hoe meer talen je leert en wilt leren en hoe keer je tot de conclusie komt dat je echt niet zoveel geld nodig hebt om het allemaal voor elkaar te krijgen. Men heeft nodig: een ticket (of je duim), een tent, een positieve instelling in het leven en goed gezelschap: vijf weken door Marokko reizen met m’n vriend, here we go.
18 mei vertrokken we uit het regenachtige Nederland naar het levende Marrakesh. Het weer was tot onze verbazing niet bijzonder heet, maar dat hinderde niet. We hadden onze riad al snel gevonden, een klein donker hoek kamertje vol met kakkerlakken, vaal en ik waren beiden schijters en hebben nog nooit zo dicht tegen elkaar aangeslapen. De volgende dag was de riad volgeboekt, maar we mochten onze tent gratis op het dak opzetten, een kakkerlak vrije, ruime open kamer midden in marrakesh. Perfect.
We werden al vroeg wakker door de oproep voor het gebed, maar vielen daarna alweer snel in slaap. In twee dagen hebben we heel de stad rondgewandeld, zijn we verdwaald geraakt in de souks en steegjes van de medina, opzoek naar de tuinen en de Oude Koran school, die laatste hebben we uiteindelijk wel gevonden.
Na drie nachten was het wel weer mooi geweest en ruilde we de stad in voor het ruste vissersplaatsje Essauoira. Na ruim drie kwartier lopen kwamen we aan de rand van de stad aan waar meteen een taxi chauffeur op ons af kwam stappen. In mijn beste Frans legde ik uit dat we geen geld hadden en liftend naar Essauoira wilde gaan. Hij wees ons vervolgens waar we moesten gaan staan om te liften.
Vaal had z’n tas nog niet op de grond gezet of wederom stopte er een taxi waar al een persoon voorin zat. De chauffeur wilde een klein bedrag en weer zei ik dat we geen geld hadden. De bijrijder en hij raakte vervolgens in gesprek verzeild in het Arabisch alvorens hij uitstapte om onze tassen in de kofferbak te leggen. We hadden een lift all the way to Essauoira in een luxe taxi!
De bijrijder bleek een Saudi-Arabische man te zijn en na een uur zwijgend in de auto gezeten te hebben kwam het gesprek toch op gang. In het Engels, Frans en de 5 woorden Arabisch die ik inmiddels met mijn thuisstudie heb opgedaan, kwamen we een heel end met z’n vieren. Hij en de chauffeur vertelde over de Argen bomen waar we langs reden en we hadden onderweg wat foto stops.
Eenmaal in Essauoira gingen we opzoek naar de Green Milk Hostel waar ik vorig jaar met Rianne ook heb geslapen. Abdul, de eigenaar herkende me nog en ook Tommy, de vaste Duitse gast was er nog/weer. Een aantal gezellige avonden met muziek, leuke mensen, kaartspelletje en lekker eten volgden.
Samen met de Duitse Tanja ging ik met Gadisha, de schoonmaakster van het hostel naar de locale hamam. Gadisha zou alles voor ons regelen, en door een redelijke taalbarrière hadden Tanja en ik geen idee wat ons te wachten stond. We moesten op de grond plaatsnemen terwijl zij een aantal emmers met heet water vulde. Het deed me allemaal een beetje denken aan de oude badhuizen van de Romeinen. Gadisha smeerde ons helemaal in met kruiden die naar pepernoten roken, om het vervolgens met een warme bucket shower weer af te spoelen. Tanja en ik voelde ons net kleine kindjes hoe ze ons inzeepte met voor onze vreemde kruiden en wax achtige supstanties. Ze scrupte ons flink en de dode huidcellen vlogen er af. Zij, wij en de andere dames vonden het allemaal wel grappig hoe wij er wat ongemakkelijk zaten, maar tegelijkertijd genoten we ook. Marokkaanse vrouwen kennen onderling geen schaamte! Geheel schoon verlieten we 1,5 later de hamam weer.
Hoe fijn Essauoira en het hostel met al zijn gasten ook is, morgen gaan we weer verder. Samen met waarschijnlijk nog een jongen gaan we naar Paradise Valley liften!
Marhaba Marokko!
Meer foto’s van Marokko zien? Klik hier!
[:]
