Dag VPRO, konnichiwa Japan!

Begin april begon ik vrij onverwachts als productiestagiair bij VPRO Reisseries. Een week daarvoor wilde ik niet eens stage lopen en nu, acht maanden en twee stageplekken verder, vind ik het jammer dat dat avontuur is afgelopen. Een korte recap van wat ik daar gedaan heb en wat er in het verschiet ligt. 

Dat onverwachts stage lopen is dus goed uitgepakt. Vijf maanden lang bracht ik door op de reisseries-afdeling binnen de VPRO. Een plek waar ik ontzettend veel geleerd (en gelachen) heb. Afgelopen week startte de reisserie Sahara, waaraan ik heb mogen meewerken. In deze serie doorkruist presentator Bram Vermeulen de grootste zandwoestijn op aarde. Het lijkt alsof Europa zijn zuidgrens naar de Sahara heeft verlegd om er migratie tegen te houden en terreur te bestrijden. Maar hoe denken de bewoners van de Sahara over deze inmenging? Hoe ziet hun leven eruit? Wat zijn de onvertelde verhalen en hoe evenwichtig is onze berichtgeving hier over de mensen en landen daar? Allemaal vragen die aan bod komen in de Sahara.  

Als productiestagiair heb ik geholpen met alles achter de schermen regelen. Dat houdt in; alles wat er bij zo’n reis en het maken van tv komt kijken. Onder andere vluchten boeken, hotels regelen en reisschema’s maken. Maar ook geluid- en cameramannen regelen en zorgen dat het gedraaide materiaal vertaald wordt zodat de editor en regisseur ermee aan de slag kunnen. Ik was dan ook rete trots bij het zien van de eerste aflevering en hoe mooi die was geworden!

– Bekijk hier alle afleveringen van Sahara

Ook hielp ik mee aan de komende reisseries Poolse Sporen en Cuba, die in 2019 op tv komen. En aan De Beloften, een online programma waarbij tien jonge topsporters gevolgd worden opweg naar de Olympische Spelen. Aan de vooravond van de Spelen in 2020 wordt de documentaireserie uitgezonden op NPO3, maar het leven van deze topsporters is nu al online te volgen. Het beloven allemaal mooie series te worden!

Lees mijn column over mijn eerste week als stagiair bij VPRO Reisseries: vaktaal is ook een taal. 

Van Hilversum naar Japan

Eigenlijk had ik het prima naar mijn zin bij de publieke omroep, dus toen ik de vacature als redactiestagiair bij VPRO Metropolis online zag staan, hoefde ik niet lang te denken. Zo begon ik begin september op de redactie bij Metropolis. De meeste mensen kennen dit programma van tv, waar het zo’n tien jaar lang te zien was, maar in 2018 maakte het een online-doorstart.

Bij Metropolis zie je hoe de wereld zich ontwikkelt door de ogen van lokale videojournalisten. Iedere maand tonen ze op basis van een ander thema de overeenkomsten en verschillen in onze steeds kleiner wordende wereld.

Waar voorheen een presentator de reportages van de correspondenten aan elkaar praatte, is het nu de taak van de redactie om dit schriftelijk te doen. Per thema maakten we een online story waarin de video’s van de lokale correspondenten getoond worden en waarin informatie over het desbetreffende land en thema staat. Zo deed ik onderzoek, en schreef en monteerde ik voor aan de online stories over salaris en therapie. Als stageopdracht voor mijn studie antropologie schreef ik een extra achtergrond artikel over de medicinale werking van drugs.

Helaas was de online story over therapie voorlopig de laatste Metropolis en zit mijn stageperiode bij de VPRO erop. De afgelopen acht maanden zijn omgevlogen. Achteraf ben ik maar wat dankbaar dat mijn vak negen maanden geleden uitviel en ik toen deze kans op het spoor kwam. Eind goed al goed.

Ik ben er dan ook van overtuigd dat er allemaal mooie dingen in het verschiet liggen in 2019, maar eerst is het tijd voor vakantie! Ik breng december door in Japan. In de stilte van een Boeddhistisch zen-retraite in het zuiden en in de chaos van Tokio in het noorden. En op alle mooie plekken daartussenin.

Vertel, waar ben jij dankbaar voor dit jaar?